Wolę słuchać niż mówić, obserwować niż błyszczeć. Może z tego powodu fotografia jest moją pasją od ponad 14 lat i wciąż czuję dreszcz emocji, kiedy mam aparat w ręku.

 

W każdym człowieku zawsze jest ta jedna mina, uśmiech czy spojrzenie, w którym widzimy całą osobowość. W moich zdjęciach to właśnie jest celem – znalezienie tej charakterystycznej cechy, która sprawi, że od razu masz poczucie, że znasz tę osobę.

 

Najbardziej lubię ten moment, kiedy ludzie na zdjęciach przestają się starać. Przestają myśleć jak wyglądają, czy noga wyjdzie na szczupłą i po prostu są sobą. Wtedy wychodzą fotografie, na które patrzysz i myślisz, że te emocje były prawdziwe.

 

Chodźmy na zdjęcia. Nie szukam modeli, tylko prawdziwych ludzi, co nie potrafią pozować, ale dużo się śmieją.